Zaktualizowano: 24 października.2022 r.
Anemia z niedoboru żelaza to najczęstszy typ niedokrwistości wśród pacjentów. Niedobór żelaza wpływa na zmniejszoną syntezę hemoglobiny a tym samym na obniżoną zdolność przenoszenia tlenu przez krwinki czerwone. Jakie są objawy anemii z niedoboru żelaza? W jaki sposób zdiagnozować chorobę? Jak wyleczyć niedokrwistość z niedoboru żelaza? O czym pamiętać przyjmując preparaty z żelazem? Sprawdź poniżej.
Czym jest niedokrwistość z niedoboru żelaza?
Pod pojęciem niedokrwistości rozumiemy zmniejszenie wartości hemoglobiny (Hb) i/lub liczby erytrocytów (RBC) poniżej normy dla danej płci i wieku. Jeśli obniżenie wspomnianych wcześniej parametrów wynika z niedoboru żelaza mówimy o niedokrwistości z niedoboru żelaza inaczej mikrocytowej lub syderopenicznej. Uważa się, że problem ten dotyczy 30% światowej populacji i jest częstszy u kobiet (szczególnie pochodzenia latynoskiego). Jest to również częsta przypadłość pacjentów z rakiem przewodu pokarmowego. Częstsze występowanie anemie z niedoboru żelaza u kobiet związane jest z utratą żelaza podczas miesiączkowania.
Jakie są przyczyny niedoboru żelaza?
Najczęstsze przyczyny niedoboru żelaza w Naszym organizmie to:
- Niedostateczna podaż żelaza w diecie (niedożywienie, dieta wegetariańska)
- Upośledzone wchłanianie żelaza w przewodzie pokarmowym (niska kwasowość soku żołądkowego, zespoły upośledzonego wchłaniania, stan po operacjach żołądkowo-jelitowych, biegunka, zapalenie błony śluzowej żołądka, aktywne zakażenie Helicobacter pylori)
- Wzrost zapotrzebowania na żelazo (ciąża – szczególnie III trymestr, laktacja, niemowlęta pomiędzy 6 a 12 miesiącem życia)
- Przewlekła utrata żelaza z organizmu (przepuklina rozworu przełykowego, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, nowotwory przewodu pokarmowego, przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, choroby zapalne jelit, polipowatość jelit, żylaki odbytu, krwawienia ginekologiczne, upusty krwi)
- Zaburzenia wykorzystywania żelaza związane z niedoborem białek odpowiedzialnych za transport żelaza oraz zaburzenia syntezy hemu (składnika hemoglobiny obecne w krwinkach czerwonych)
Jakie są objawy niedoboru żelaza?
Objawy kliniczne niedoboru żelaza dotyczą wielu układów i narządów, a należą do nich:
- Sucha, popękana, blada skóra
- Zajady w kącikach ust
- łamliwość, wypadanie, rozdwajanie się włosów
- Przedwczesne siwienie
- łamliwość paznokci
- Zaczerwienie i wygładzenie języka
- Dysfagia (zaburzenia połykania)
- Zespół Plummera i Vinsona ( zmiany zanikowe błony śluzowej przełyku z owrzodzeniami i bólami przy przełykaniu)
- Opaczne łaknienie (jedzenie ziemi, kredy, wapna, tynków)
- Niebieskawe zabarwienie białka oka
- Senność
- Osłabienie
- Dystonia neurowegetatywna (nerwica serca)
- Zwiększenie podatności na infekcje
W jaki sposób diagnozuje się niedokrwistość z niedoboru żelaza?
Aby rozpoznać u pacjenta niedokrwistość z niedoboru żelaza konieczna jest obecność wymienionych powyżej objawów klinicznych oraz obecność odchyleń w badaniach laboratoryjnych krwi. Po wnikliwej analizie lekarz wyklucza inne przyczyny dające podobne objawy kliniczne (talasemię, niedokrwistość chorób przewlekłych oraz zatrucie ołowiem).
Wśród badań laboratoryjnych, które należy wykonać u pacjenta z podejrzeniem anemii z niedoboru żelaza możemy wyróżnić:
- Morfologię krwi z rozmazem- w badaniu tym zaobserwujemy obniżony poziom hemoglobiny, czerwonych krwinek, a w rozmazie krwi obwodowej obecność małych, słabo wybarwionych (hipochromicznych) erytrocytów
- Stężenie żelaza – w przypadku niedokrwistości obniżone
- TIBC oraz UIBC – to parametry określające zdolność wiązania żelaza w organizmie. W przypadku niedokrwistości są zwiększone.
- Stężenie ferrytyny – to białko, którego ilość mówi Nam o zapasach żelaza w organizmie. Prawidłowa wartość to 30-300µg/l. Jeśli stężenie ferrytyny jest niższe niż 30µg/l możemy stwierdzić brak zapasów żelaza. Jeśli wartości ferrytyny są prawidłowe, zwłaszcza, kiedy przekraczają 100µg/l możemy stwierdzić, że zapasy żelaza są wystarczające, a problemem może być nieprawidłowy transport żelaza do komórek lub inne problemy z metabolizmem tego pierwiastka. Możemy spotkać się z sytuacją, w której stężenie ferrytyny będzie podwyższone, dzieje się tak w przypadku nowotworów, marskości wątroby i stanów zapalnych.
- Stężenie protoporfiryny cynkowej – w trakcie powstawania hemoglobiny w krwinkach czerwonych gromadzi się protoporfiryna cynkowa, powstaje jej szczególnie dużo, kiedy mamy do czynienia z brakiem żelaza stąd podwyższone stężenie protoporfiryny u pacjentów z anemią z niedoboru żelaza
- Stężenie rozpuszczalnego receptora transferryny – transferryna to białko, które odpowiada za transport żelaza w Naszym organizmie, aby transportować żelaza do poszczególnych komórek cząsteczki żelaza są „połączone” z transferryną za pomocą receptora. Prawidłowe wartości nie przekraczają 3mg/l. Im wyższe stężenie rozpuszczalnego receptora transferryny tym mniejsza zawartość żelaza w Naszym organizmie. Dużo „wolnych” receptorów oznacza, że nie ma cząsteczek żelaza, które mogłyby się z nimi połączyć.
Oprócz badań laboratoryjnych, które mają na celu sprawdzenie czy w organizmie pacjenta są zapasy żelaza, istotne jest również wykonanie badań, które dadzą Nam odpowiedź na pytanie skąd bierze się niedobór żelaza:
- Badanie kału na obecność krwi utajonej – badanie to powtarzamy trzykrotnie, jeśli wynik będzie pozytywny konieczna jest gastroskopia, kolonoskopia lub badanie radiologiczne w kontrastem
- Oznaczenie przeciwciał przeciwko komórkom mięśni gładkich, które występuje w przypadku celiakii. Choroba to upośledza wchłanianie żelaza a tym samym doprowadza do rozwoju anemii
- Badanie ogólne moczu – w celu sprawdzenia czy w moczu nie ma krwinek czerwonych, co może skazywać na krwawienie
- Badanie ginekologiczne u kobiet – w celu sprawdzenia obecności ewentualnego krwawienia z dróg rodnych
W jaki sposób leczy się anemię z niedoboru żelaza?
Przede wszystkim należy ustalić przyczynę niedoboru żelaza. Jeśli ma to związek z krwawieniem czy chorobami przewodu pokarmowego należy w pierwszej kolejności je wyleczyć. Podstawowym sposobem na poradzenie sobie z tą chorobą doustne podawanie preparatów żelaza. Na polskim rynku obecny jest szereg preparatów z żelazem, są to zarówno preparaty pojedyncze (samo żelazo) jak i preparaty złożone (żelazo z połączeniu z witaminą C, kwasem foliowym).
Wśród preparatów pojedynczych znajdziemy:
- Hemofer prolongatom
- Ferro-Gradumet
- Ferrum Lek, tabletki do żucia
- Ferrum Lek, syrop
- Feroplex
Wśród preparatów złożonych znajdziemy:
- Ascofer
- Hemofer F prolongatum
- Tardyferon
- Tardyferon Fol
- Sorbifer Durules
- Ferrogars Folic
Pierwsze efekty stosowania preparatów żelaza powinny być widoczne po 2-3 tygodniach, wtedy stężenie hemoglobiny powinno wzrosnąć o 1g/dl. Po unormowaniu się poziomu hemoglobiny preparaty żelaza powinniśmy przyjmować jeszcze przez okres 4-6 miesięcy. Żelazo najlepiej wchłania się na czczo, stąd powinniśmy je przyjmować przed posiłkami.
Przyjmowanie preparatów żelaza często wiąże się z występowaniem działań niepożądanych, do których należą: nudności, wymioty, biegunka, ciemne zabarwienie stolca. Objawy te pojawiają się zwykle 30-60 minut po przyjęciu preparatu i po 2-3 dniach ustają samoistnie. Jeśli jednak problemy te będą utrzymywać się przez dłuższy czas należy skonsultować się z lekarzem, który może zmienić sposób przyjmowania preparatu (przed snem zamiast na czczo), zmienić dawkę leku bądź podać inny preparat z żelazem.
W niektórych sytuacjach doustna suplementacja żelazem nie przynosi rezultatów i konieczne jest podawania żelaza dożylnie lub domięśniowo. Dzieje się tak w sytuacji upośledzonego wchłaniania, nietolerancji doustnych preparatów żelaza oraz braku poprawy po stosowaniu preparatów doustnych. Dożylne podawanie preparatów żelaza wymaga ścisłej kontroli lekarskie i odbywa się zawsze w gabinecie zabiegowym z uwagi na możliwość wystąpienia reakcji uczuleniowej (anafilaktyczne) u pacjenta.
Pamiętajmy lepiej zapobiegać niż leczyć, dlatego już teraz zadbajmy o naturalną suplementację żelaza. Produktami szczególnie polecanymi są: rośliny strączkowe (groszek, fasolę), szpinak, sałata, wątróbka, owoce morza, mięso wołowe, drób, jagnięcina, suszone owoce (morele, rodzynki), płatki śniadaniowe, chleb i makaron wzbogacone w żelazo. Wchłanianie żelaza ułatwia spożywanie soków cytrusowych, brokułów, melonów, kiwi, grejpfrutów, pomarańczy, truskawek, mandarynek, pomidorów.
Doktor nauk medycznych, absolwentka Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu na
kierunku analityka medyczna (medycyna laboratoryjna). Aktualnie związana z Kliniką Hematologii i
Transplantacji Szpiku Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego, gdzie pracuje na stanowisku młodszego
asystenta, na co dzień zajmując się diagnostyką genetyczną pacjentów z chorobami
hematologicznymi. Aktywny uczestnik wielu konferencji naukowych oraz autor licznych publikacji
naukowych, również tych o zasięgu międzynarodowym. Laureatka „Diamentowego Grantu”
przyznanego przez Ministerstwo Nauki oraz Szkolnictwa Wyższego, w ramach, którego zrealizowała
swoją pracę doktorską na Wydziale Lekarskim (Katedra Medycyny Sądowej) Uniwersytetu
Medycznego we Wrocławiu. Wolne chwile spędza aktywnie, na rowerze bądź boisku do squasha.
Medycyna to nie tylko praca, ale również pasja, dlatego wciąż poszerzam swoją wiedzę, uczestnicząc
w różnych szkoleniach. Wiedza przekazywana za pośrednictwem Naszego serwisu ma przybliżyć
medycynę każdemu pacjentowi i pozwolić odpowiedzieć na nurtujące pytania.
Jeśli mają Państwo pytania, bądź interesuje Was dany temat, zapraszam do kontaktu mailowego.